Lore:De Volkeren van Sundela/De Tabaxi

De Tabaxi zijn tegelijkertijd makkelijk te herkennen en moeilijk te beschrijven. Iedereen kent wel het ongemakkelijke moment op de markt waar een kind naar een Tabaxi wijst en roept “Kijk mama! Een poesje!” Waarna de Tabaxi waarschijnlijk het kind afsnauwt of snel wegloopt.

De reden dat ze moeilijk te beschrijven zijn ligt hem bij het feit dat een individuele Tabaxi beschrijven niet genoeg is, noch is het beschrijven van een volk. De Tabaxi zijn grotendeels nomadisch en elke “stam” houd er andere gebruiken en namen op na. Elke Tabaxi stam beschrijven lijkt een onmogelijke taak (alhoewel er wel ooit pogingen zijn gedaan, zie Bordej et al) en alle Tabaxi over een kam scheren zal al snel zorgen voor boze reacties in de gemeenschap. Toch zal ik proberen er een aantal te beschrijven die ik in mijn reizen heb ontmoet.

De Dav'Morathi

De Dav’Morathi zijn naar eigen zeggen een van de oudste stammen op Astora (wat zij “Sad’Mija” noemen, betekenende “Het Land”). Velen zullen deze Tabaxi nooit zijn tegengekomen aangezien ze zich voornamelijke in de verre wildernis bekennen (nog voorbij de Berg van Shudan) en mensen verafschuwen. De Dav’Morathi zijn een trots volk met een sterke band met hun verleden. Velen worden vernoemd naar voorouders of overleden geliefden van de ouders, met het idee dat zij zo hun ziel doorzetten. Namen van de Dav’Morathi bestaan voornamlijk uit het zelfde formaat als die van de stam zelf. Bekende helden voor de Dav’Morathi hebben dan ook namen als “Shiv’Dora”, “Kiv’Alashi” en de god “Mirth’Furahn”. Sommigen beweren dat dit zelfde god is als onze Onatar, maar dit wordt ernstig betwist.

De Koreshta

De Koreshta zullen het volk zijn waar de meeste mensen direct contact mee hebben. Wanneer een Koreshta Tabaxi volwassen word (op hun 12e jaar) moeten zij de stam verlaten om een jaar te reizen. Sommigen komen daarna weer terug en blijven bij hun stam, maar een groot deel blijft weg en trekt de wereld rond, waardoor ze vaak in Sundela voorkomen. Uit gesprekken met stamoudsten heb ik vernomen dat dit gebruik al sinds Tabaxiheugenis in gebruik is en waarschijnlijk bedoeld is om de leden van de stam wereldse kennis bij te brengen. Wanneer een Koreshta Tabaxi kinderen krijgt is het gebruikelijk om terug te keren naar de stam tot het kind 12 is, waarna de familie de stam mogelijk weer verlaat. Omdat de Koreshta gewend zijn te reizen zul je ze vooral tegenkomen in beroepen die dat toestaan. Zo zijn het reizende verkopers, avonturiers of dorp-aan-dorp doctoren maar ook rovers, piraten en spionnen.

Koreshta hebben een zeer vaste structuur in hun naamgeving, meestal in de vorm {naamwoord}-van/de-{geologisch element}. De exacte methode waarop deze namen gekozen worden is tot nu toe onbekend, maar de Koreshta waar ik mee heb gesproken hadden namen als “Klauw van Steen”, “Wiel op de Berg” en “Stok in de Zee”. Omdat deze namen redelijk lang en moeilijk te onthouden zijn voor anderen buiten de Koreshta zullen velen zich introduceren onder een bijnaam die te maken heeft met hun volle naam.

Gemeenschappelijke Godsdienst

Alhoewel er dus vele Tabaxi volkeren zijn heb ik uit gesprekken met verschillende stamouderen ontdekt dat ze een gemeenschappelijke godsdienst en oorsprongsverhaal kennen. De Tabaxi vereren net als ons een Pantheon aan goden, maar kiezen een hoofdgod die het beste bij hun stam past. Elke stam kent de dag van verering, waarin de (over het algemeen bijna hyperactieve) Tabaxi een dag in volle stilte en rust hun hoofdgod en voorouderen aanbidden. Een Tabaxi op dit moment verstoren kan dan ook zeer snel tot grote woede leiden.